 |
 |
 |
|
|||
| |||
| |||
| |||
|
|
|
|
|
|
Autor: Jan Paweł II,
W Synu Dziewicy, „owiniętym w pieluszki i leżącym w żłobie” (por. Łk 2, 12), uznajemy i wielbimy „Chleb, który z nieba zstąpił” (J 6, 41. 51), Odkupiciela, który przyszedł na ziemię, by dać życie światu. Betlejem! W języku hebrajskim (…) znaczy „dom chleba”. Tam właśnie przyszedł na świat Mesjasz, który powie o sobie: „Ja jestem chlebem życia” (J 6, 35. 48). W Betlejem narodził się Ten, który w znaku łamania chleba pozostawił pamiątkę swej Paschy. Adoracja Dzieciątka Jezus staje się w tę Świętą Noc adoracją eucharystyczną. Wielbimy Cię, Panie, który rzeczywiście jesteś obecny w Sakramencie Ołtarza; Chlebie żywy, który dajesz życie człowiekowi. Uznajemy w Tobie słabe i bezbronne Dzieciątko, leżące w żłobie, naszego jedynego Boga! „W pełni czasów stałeś się człowiekiem między ludźmi, by połączyć koniec z początkiem, czyli człowieka z Bogiem” (por. św. Ireneusz: Adv. haer., IV, 20, 4). Narodziłeś się tej Nocy, nasz Boski Odkupicielu, i dla nas, wędrowców na drogach czasu, stałeś się pokarmem życia wiecznego. Wspomnij na nas, odwieczny Synu Boży, który przyjąłeś ciało z Maryi Dziewicy! Cała ludzkość, która przechodzi tyle prób i boryka się z trudnościami, potrzebuje Ciebie. Zostań z nami, Chlebie żywy, któryś zstąpił z nieba dla naszego zbawienia! Zostań z nami na zawsze. Amen! (25 XII 2004 – pasterka w Bazylice św. Piotra) Artykuł opublikowany za zgodą Miłujcie się! w listopadzie 2010 r.
Czytaj inne artykuły Chrześcijańskie po Polsku
|
|
|
|
|
|
