Ruch Czystych Serc (2/2007)

Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
Miłujcie się! 2/2007 → Ruch Czystych Serc

W całym świecie oraz w Polsce żyje wiele milionów młodych ludzi, którzy odrzucili kłamstwa reklamowe porno-biznesu i uwierzyli, że tylko Jezus mówi całą prawdę o miłości i seksie. Ci młodzi ludzie składają przyrzeczenie czystości serca, czyli pragną iść przez życie z Chrystusem i uczyć się od Niego prawdziwej miłości. To przyrzeczenie czystości nie jest deklaracją bezgrzeszności, ale gotowością pójścia przez życie razem z Jezusem i powstawania z każdego upadku.

Jeżeli pragniesz włączyć się w Jezusową rewolucję czystej miłości przez przystąpienie do Ruchu Czystych Serc, to najpierw pójdź do spowiedzi i szczerze wyznaj Jezusowi wszystkie swoje grzechy, a po przyjęciu Jezusa w Komunii św. odmów następującą modlitwę:

„Panie Jezu, dziękuję Ci, że ukochałeś mnie miłością bez granic, która chroni od zła, podnosi z największych upadków i leczy najboleśniejsze rany. Oddaję Ci swoją pamięć, rozum, wolę, duszę i ciało wraz ze swoją płciowością.

Przyrzekam nie podejmować współżycia seksualnego do czasu zawarcia sakramentu małżeństwa. Postanawiam nie kupować, nie czytać i nie oglądać czasopism, programów ani filmów o treściach pornograficznych. (Dziewczęta mogą dodać: »Postanawiam ubierać się skromnie i w żaden sposób nie prowokować u innych pożądliwych myśli czy pragnień«). Przyrzekam codziennie spotykać się z Tobą na modlitwie i w lekturze Pisma św., w częstym przyjmowaniu Komunii św. i w adoracji Najświętszego Sakramentu. Postanawiam regularnie przystępować do sakramentu pojednania, nie ulegać zniechęceniu i natychmiast podnosić się z każdego grzechu.

Panie Jezu, ucz mnie systematycznej pracy nad sobą, umiejętności kontrolowania moich pobudzeń seksualnych i emocji. Proszę Cię o odwagę w codziennym pójściu pod prąd, abym nigdy nie brał(a) narkotyków i unikał(a) wszystkiego, co uzależnia, a przede wszystkim alkoholu i nikotyny. Ucz mnie tak postępować, aby w moim życiu najważniejsza była miłość.

Maryjo, Matko moja, prowadź mnie drogami wiary do samego źródła miłości – do Jezusa. Za sługą Bożym Janem Pawłem II pragnę całkowicie zawierzyć się Tobie: »Totus Tuus, Maryjo«! W Twoim Niepokalanym Sercu składam całego (całą) siebie, wszystko, czym jestem, każdy swój krok, każdą chwilę swojego życia. Błogosławiona Karolino, wypraszaj mi dar czystego serca. Amen!”.

Ten akt zawierzenia siebie Jezusowi i podjęte zobowiązania członkowie RCS powinni ponawiać każdego dnia, ażeby stale o nich pamiętać i wcielać je w życie. Zobowiązują się bowiem do codziennego podejmowania trudu życia wiarą, do kroczenia razem z Chrystusem drogą dojrzewania do miłości.

Aby rozpocząć tę fascynującą przygodę, najpierw trzeba oddać swoją osobę do całkowitej dyspozycji Chrystusa – a więc swą pamięć, rozum, wolę, duszę i ciało wraz ze swoją płciowością. Następnie należy w sposób bardzo konkretny wcielać w codzienne życie podjęte przyrzeczenia:

1. Członkowie RCS przyrzekają nie podejmować współżycia seksualnego do czasu zawarcia sakramentu małżeństwa, nie kupować, nie czytać i nie oglądać czasopism, programów ani filmów o treściach pornograficznych.

I tutaj każdy i każda indywidualnie powinien (powinna) podjąć bardzo konkretne i radykalne decyzje, które w jego (jej) sytuacji są niezbędne do realizacji tych postanowień.

2. Przyrzeczenie codziennego osobistego spotykania się z Chrystusem na modlitwie, w lekturze Pisma św., w częstym przyjmowaniu Komunii św. i adoracji Najświętszego Sakramentu.

Tylko wtedy Jezus będzie mógł prowadzić nas drogami wiary, a w naszych sercach będzie rodziła się radość czystej miłości, gdy będziemy codziennie znajdowali czas na modlitwę. Bez osobistego kontaktu z Chrystusem człowiek duchowo obumiera i traci skarb wiary. Jedną z najbardziej podstępnych pokus szatana jest zaniedbywanie i bagatelizowanie codziennej modlitwy. Tak jak musimy oddychać, żeby nasz organizm nie obumarł, tak samo powinniśmy codziennie się modlić i trwać w łasce uświęcającej, aby być zjednoczonym z Bogiem, jedynym Źródłem życia, i w ten sposób uczestniczyć w Jego życiu i miłości. Szczególnie wtedy, gdy nam się nie chce modlić, powinniśmy więcej czasu poświęcić na modlitwę. Bezwzględnie konieczna jest więc w tym względzie samodyscyplina. Trzeba zarezerwować sobie rano, w ciągu dnia i wieczorem czas przeznaczony tylko dla Pana Boga. Ma to być konkretna forma modlitwy. Zachęcamy, aby codziennie odmawiać Modlitwę zawierzenia RCS, modlić się na różańcu, koronką do Bożego Miłosierdzia, lekturą Pisma św., a jak będzie możliwość, to jak najczęściej uczestniczyć we Mszy św. i w adoracji Najświętszego Sakramentu. Przez codzienną, wytrwałą, szczerą modlitwę oddajemy się Jezusowi do Jego całkowitej dyspozycji, a On będzie mógł nas przemieniać, leczyć, wyzwalać i obdarowywać tym wszystkim, czego potrzebujemy, żeby kochać i być szczęśliwym (szczęśliwą).

3. Przyrzeczenie regularnego przystępowania do sakramentu pokuty, nieulegania zniechęceniu i natychmiastowego podnoszenia się z każdego grzechu.

Trzeba pamiętać, że członek (członkini) RCS zobowiązuje się do tego, że gdyby uległ(a) pokusie i ciężko zgrzeszył(a), to natychmiast ma pójść do spowiedzi. Pan Jezus mówi: „Niechaj się nie lęka do mnie zbliżyć dusza słaba, grzeszna, a choćby miała więcej grzechów niż piasku na ziemi, utonie wszystko w otchłani miłosierdzia mojego” (Dz. 1059).

Na drodze dojrzewania do miłości Jezus jest zawsze z nami. Jeżeli upadniemy w grzechu, zadajemy sobie i Jemu straszne cierpienie, ale Jezus nie zostawia nas samych – jest blisko, aby natychmiast nas podnieść i uwolnić z niewoli zła. Dlatego tak ważne jest zobowiązanie do natychmiastowego przystąpienia do sakramentu pokuty po popełnieniu grzechu ciężkiego, by zawsze trwać w stanie łaski uświęcającej. Najbardziej tragicznym duchowym stanem, w jakim może znaleźć się człowiek, jest trwanie w grzechu ciężkim – czyli w stanie duchowej śmierci, całkowitego zniewolenia przez siły zła.

Trzeba się modlić słowami Modlitwy zawierzenia RCS szczególnie wtedy, gdy przyjdzie zniechęcenie, zaatakują pokusy, nastąpi ciężki upadek – ażeby nigdy nie rezygnować i nie upadać na duchu. Jedną z najbardziej zwodniczych pokus szatana jest sugestia, że niemożliwe jest wyzwolenie się z nałogu pornografii, samogwałtu, narkomanii, anoreksji czy innych zniewoleń. Szatan jest ojcem kłamstwa i dlatego nieustannie zaprzecza, że wszystko staje się możliwe dla człowieka, który uwierzy i do końca zaufa Bogu (por. Mt 19, 26). Nawet gdyby trzeba było codziennie iść do spowiedzi, to nigdy nie można poddawać się zniechęceniu. Pan Jezus zawsze czeka, nieustannie pełni „ostry dyżur” w sakramencie pokuty, aby nas ratować z największych nawet opresji, uwalniać z niewoli grzechów i najcięższych nałogów.

Członkowie RCS zobowiązują się do zachowania cierpliwości i nieulegania zniechęceniu, dlatego że na całkowite uwolnienie się z egoizmu i grzesznych nałogów potrzeba długiego czasu. Chodzi przede wszystkim o to, aby zawsze pozwalać Jezusowi podnosić nas z każdego upadku, tak byśmy trwali w stanie łaski uświęcającej. Jest to walka o wielką stawkę – o czyste serce i miłość, o życie wieczne w niebie: „Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli” (Rz 8, 13); „Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Chrystusa? Czyż wziąwszy członki Chrystusa, będę je czynił członkami nierządnicy? Przenigdy! (…) Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy” (1 Kor 6, 15. 18); „Nie łudźcie się: Bóg nie dozwoli z siebie szydzić. A co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne” (Ga 6, 7-8).

4. Zaraz po przyrzeczeniach w Modlitwie zawierzenia zawarta jest prośba skierowana do Jezusa, aby nas uczył systematycznej pracy nad sobą, umiejętności kontrolowania pobudzeń seksualnych, uczuć i emocji.

Sprawą niezwykle ważną dla członka (członkini) RCS jest świadomość, że bez samodyscypliny nie można żyć wiarą na co dzień i dojrzewać do miłości. Trzeba od siebie wymagać, bezwzględnie zwalczając swój egoizm, odrzucając wszystko, co jest łatwe i przyjemne, i nie ulegać zmieniającym się nastrojom oraz uczuciom. „Bądźcie gorliwi – apeluje do nas Ojciec św. Benedykt XVI – w poszukiwaniu dobra dla innych i wierni podjętym obowiązkom. Nie wahajcie się wyrzekać z radością niektórych waszych przyjemności, podejmujcie chętnie konieczne ofiary, dawajcie świadectwo waszej wiernej miłości do Jezusa, głosząc Jego Ewangelię, zwłaszcza wśród waszych rówieśników” (orędzie Ojca Świętego Benedykta XVI z okazji XXII ŚDM).

W każdej dziedzinie życia – a więc w życiu duchowym, sporcie, w pracy i nauce – wszystko, co ma wielką wartość, zdobywa się ciężką i mozolną pracą, przez trud i zaparcie się siebie. Trzeba narzucić sobie samodyscyplinę, która polega przede wszystkim na wprowadzaniu porządku w swoich codziennych zajęciach, w myśleniu, w sferze duchowej, emocjonalnej oraz w relacjach z innymi ludźmi.

Najlepszym sposobem samodyscypliny jest napisanie sobie planu codziennych zajęć i bezwzględne przestrzeganie wszystkich ustaleń. W programie dnia musi być stały czas przeznaczony na modlitwę, pracę i odpoczynek. Trzeba modlić się wytrwale o stałych porach dnia, zgodnie z podjętymi zobowiązaniami. Na modlitwie trzeba konsultować z Jezusem wszystkie swoje decyzje i postanowienia. Wspaniałą szkołą charakteru jest solidne wypełnianie obowiązków, pomoc słabym i potrzebującym oraz uprawianie sportu. Należy kłaść się spać i wstawać o stałych godzinach oraz przeznaczać tyle czasu na sen, aby organizm mógł się w pełni zregenerować.

Zaleca się, aby w programie dnia znaleźć czas na systematyczne uprawianie sportu lub na jakikolwiek inny rodzaj wysiłku fizycznego. Wytrwały trening jest wspaniałą szkołą charakteru i zarazem najlepszą formą czynnego odpoczynku.

Wieczorem każdego dnia na modlitwie należy przeprowadzić rachunek sumienia. Powinniśmy przejść myślą przez cały dzień i ocenić, jak się nam udało zrealizować to, co było zaplanowane. Winniśmy też podziękować Chrystusowi za dokonane dobro i przeprosić Go za wszelkie nasze zaniedbania i grzechy. A gdyby przydarzył się nam grzech ciężki, to powinniśmy wówczas natychmiast skorzystać ze spowiedzi, tak aby zawsze trwać w stanie łaski uświęcającej. Należy podejmować bardzo konkretne postanowienia, nie lekceważyć zwykłych, codziennych spraw, takich jak punktualność, kultura języka, utrzymywanie porządku, higiena osobista, dotrzymywanie słowa czy pomoc potrzebującym; trzeba się starać o opanowywanie negatywnych emocji, takich jak gniew czy brak cierpliwości. Sumienność w tych najzwyklejszych sprawach wytwarza dobre nawyki i kształtuje charakter.

5. Ostatnia prośba zawarta w Modlitwie zawierzenia, która jest równocześnie zobowiązaniem, dotyczy odwagi w codziennym pójściu pod prąd – żeby nigdy nie brać narkotyków i unikać wszystkiego, co uzależnia, a przede wszystkim alkoholu i nikotyny.

Pójście z Jezusem drogą dojrzewania do miłości jest zawsze kroczeniem „pod prąd” panującej modzie i konsumpcyjnemu stylowi życia. Jedną z najbardziej niebezpiecznych form zniewolenia przez siły zła jest narkomania i alkoholizm. Członkowie RCS mają być w swoim środowisku „znakiem sprzeciwu”, pokazując przykładem swojego życia, gdzie jest prawdziwa wolność i szczęście. „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża, co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12, 2) – napomina nas święty Paweł.

„Nie lękajcie się żyć wbrew obiegowym opiniom i sprzecznym z Bożym prawem propozycjom” – mówił Jan Paweł II. – „Odwaga wiary wiele kosztuje, ale wy nie możecie przegrać miłości! Nie dajcie się zniewolić! Nie dajcie się uwieść ułudom szczęścia, za które musielibyście zapłacić zbyt wielką cenę, cenę nieuleczalnych często zranień lub nawet złamanego życia!” (Sandomierz, 12.06.1999 r.).

Prosimy Cię o poinformowanie redakcji o tym wielkim wydarzeniu, jakim było Twoje przystąpienie do RCS. Prześlij nam swój adres, datę urodzenia i przystąpienia do RCS. Wtedy wpiszemy Cię do Księgi czystych serc i wyślemy Ci specjalne błogosławieństwo.

Pan Jezus bardzo pragnie, abyście pisali swoje świadectwa i przesyłali je na adres redakcji. W ten sposób będziecie dzielili się z innymi radością znalezienia skarbu wiary, odkrycia piękna czystej miłości, doświadczeniem wychodzenia z niewoli grzechów i różnych uzależnień. Poprzez Wasze świadectwa Pan Jezus pragnie docierać do serc innych ludzi, aby przypominać im, gdzie jest źródło prawdziwego szczęścia, miłości i życia wiecznego. Jezus Chrystus bardzo liczy na Was.

Ogarniamy każdą i każdego z Was naszą codzienną modlitwą, abyście nigdy nie upadali na duchu i pamiętali, że „(…) Bóg (…) nie dozwoli Was kusić ponad to, co potraficie znieść, lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże sposób jej pokonania, abyście mogli przetrwać” (1 Kor 10, 13).

Artykuł opublikowany za zgodą Miłujcie się! w listopadzie 2010 r.

Czytaj inne artykuły Chrześcijańskie po Polsku

Top

Poleć tę stronę znajomemu!